Tezy polityki migracyjnej
Przy opracowywaniu polityki państwa wobec jakichś grup społecznych bądź obserwowanych zjawisk bierze się pod uwagę względnie uporządkowany zbiór sądów i przyjętych na ich podstawie ocen, które znajdują wyraz w zalecanych procedurach zachowań wobec tych grup lub zjawisk. Zaś tworząc politykę migracyjną państwa, instytucje do tego powołane powinny brać pod uwagę wewnętrzną spójność, kompleksowość postrzegania zjawiska migracji oraz konsekwencje poszczególnych resortów w stosowaniu przyjętych w jej ramach założeń22.
Od początku lat 90-tych działalność władz i administracji państwowej jest ukierunkowana na opracowanie założeń polityki migracyjnej państwa. Jest to związane ze zmianami zachodzącymi w sytuacji migracyjnej Polski. Jak również podjętymi przez nasz kraj zobowiązaniami międzynarodowymi. Spośród tez stanowiących podstawę prac nad dokumentem zawierającym założenia polityki migracyjnej w Polsce znalazły się m. in.23:
Rzeczpospolita Polska jest państwem otwartym na stosunki z innymi krajami świata. W związku z tym nie zamierza utrudniać krótkoterminowych i średnioterminowych migracji, bardziej niż jest to niezbędne do zachowania swej suwerenności, bezpieczeństwa swego i swych obywateli, innych podstawowych interesów obywateli Rzeczpospolitej Polskiej, a także utrzymania porządku publicznego. Roboczo można uznać za migracje krótkoterminowe przyjazdy na pobyt do 90 dni, co jest najczęściej spotykanym okresem ustalanym w umowach o ruchu bezwizowym. A za migracje średnioterminowe przyjazdy na okres do 1 roku, co w myśl nowej ustawy o cudzoziemcach jest najdłuższym okresem jaki można spędzić na terytorium RP bez występowania o zezwolenie na zamieszkanie;
Rzeczpospolita Polska jest otwarta na wizy turystyczne, prywatne wizyty w celu odwiedzin, krótkie wizyty handlowe (głównie w celu dokonania zakupów), podróże niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, przyjazdy w celu odbycia stażów/szkoleń, przyjazdy w celu wykonywania prac zleconych kontraktem itp.;
Rzeczpospolita Polska nie prowadzi celowej polityki imigracyjnej tzn. nie zachęca określonych grup cudzoziemców do przyjazdu na stałe i do osiedlania się na jej terytorium. Nie stanowi jednak przeszkód w wydawaniu zgód na zamieszkanie, a w następstwie długiego pobytu i zintegrowania się w polskim społeczeństwie, jak również wydawaniu zgód na osiedlenie się, osobom które przyjechały i cały czas przebywały w Polsce legalnie, posiadają środki, nie pogwałciły prawa i nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego. Ale osoby wjeżdżające nielegalnie lub przedłużające nielegalnie swój pobyt na terytorium RP nie mogą liczyć na otrzymanie zezwoleń na zamieszkanie. Jednakże od tej generalnej zasady mogą istnieć wyjątki dla względów humanitarnych, w nadzwyczaj poważnych przypadkach;
Od zasady nieprowadzenia celowej polityki imigracyjnej można odstąpić w określonych przypadkach. W sytuacjach gdy chodzi o pozyskanie osób szczególnie cennych (np. sportowcy, naukowcy, artyści), zainteresowanych opuszczeniem ich rodzinnego kraju;
Rzeczpospolita Polska nie toleruje pobytu na swoim terytorium cudzoziemców, którzy wyjeżdżają lub przebywają nielegalnie i/lub próbują nielegalnie przedostać się na terytorium innego państwa z/poprzez terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.;
Rzeczpospolita Polska udziela schronienia na swoim terytorium osobom prześladowanym z powodów politycznych, zgodnie z umowami międzynarodowymi, które podpisała;
Polityka migracyjna nie może w żadnym przypadku stanowić przeszkody w kontaktach handlowych i inwestycjach zagranicznych. W szczególności nie powinna utrudniać przebywania na terytorium RP inwestorów i zatrudniania przez nich cudzoziemskiego personelu kluczowego;
Rzeczpospolita Polska przyjmuje na swe terytorium określone ilości studentów i praktykantów z obcych państw, w tym także z krajów Trzeciego Świata i umożliwia im pobyt na jej terytorium na czas niezbędny w celu odbycia studiów;
Polityka migracyjna, która będzie prowadzona w najbliższej przyszłości powinna uwzględniać w pełni zobowiązania wynikające z przystąpienia do Unii Europejskiej, zwłaszcza dotyczące swobodnego przepływu osób w granicach UE, w szczególności swobodnego przepływu pracowników;
Ochrona krajowego rynku pracy powinna być jednym z priorytetów polityki migracyjnej, przy zachowaniu rygorystycznych wymogów w celu uzyskania zezwolenia na pracę dla cudzoziemców. Oznacza to, iż zatrudnianie cudzoziemców powinno być możliwe głównie w przypadku personelu kluczowego przedsiębiorstw zagranicznych bądź w przypadku braku polskich specjalistów w określonych dziedzinach;
Osoby otrzymujące status uchodźcy w Polsce bądź zezwolenie na osiedlenie się powinny korzystać z pomocy w celu szybszej integracji, głównie poprzez naukę języka polskiego;
Rzeczpospolita Polska jest państwem wszystkich Polaków, także tych, którzy żyją na obczyźnie. Polityka migracyjna powinna więc ułatwiać powrót do krajów osób posiadających obywatelstwo polskie lub będących pochodzenia polskiego, chodzi tu przede wszystkim o maksymalne ułatwienie repatriacji Polaków z Kazachstanu i innych terenów byłego ZSRR, gdzie ludność polska została zesłana wbrew swej woli;
Polityka migracyjna powinna być jednolita dla całego terytorium kraju.
Bardzo istotne jest rzeczywiste koordynowanie na najwyższym szczeblu prac Urzędów Wojewódzkich jak również innych organów administracji drogą instrukcji i wytycznych. W związku z tym powołano Międzyresortowy Zespół ds. Migracji i Uchodźstwa, w ramach którego reprezentanci zainteresowanych urzędów i służb, winni koordynować na skalę kraju wykonywanie polityki wyznaczonej przez rząd24.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.